Pi Lo Chun betekent “Groene Lenteslak” in het Chinees, een naam die keizer Kang Xi in de zeventiende eeuw aan deze beroemde groene thee gaf. Lange tijd werd Pi Lo Chun namelijk als de beste thee ter wereld werd beschouwd. De prachtige, grote blaadjes met zilveren haartjes worden met de hand gerold. De thee is bijzonder geurig en delicaat kruidig. Deze mooie thee heb ik bij bij de Smokey Paella geserveerd en ging prachtig samen met de vele kruidige smaken. Perfect!

Thee als begeleider bij het eten? In Nederland zien we een kopje thee bij het ontbijt nog wel zitten, maar bij het diner is dat nog een volkomen onontgonnen terrein. Ik ben altijd al een groot fan van thee geweest. Niet van aardbei- of sinaasappelthee op basis van theegruis en synthetische smaakjes, dat vind ik écht verschrikkelijk, dan drink ik meestal liever gewoon een glas water. Maar van échte theeën kan ik eindeloos genieten.

Op mijn zestiende, ik woonde nog bij mijn ouders thuis, had ik al een verzameling van zo’n 20 blikjes met originele theeën op mijn eigen kamer staan. Ik nam dan altijd een grote pot heet water mee naar boven en zette de lekkerste theeën voor mezelf. Toen heb ik kennis gemaakt met de grote verscheidenheid in smaaknuances en aroma’s in onder meer Orange Pekoe, Darjeeling first flush, Formosa Oolong. En natuurlijk Lapsang Souchon, wat altijd mijn favoriete thee is gebleven.

Maar thee bleef voor mij eigenlijk altijd een drank dat je vooral ’s middag of ’s avonds dronk. Tot we een jaar of drie geleden bij Red Chili in Nieuwe Niedorp (NH) aten, mijn favoriete Chinees. Ik schreef over die ervaring al in een eerdere blog. Die ervaring veranderde mijn beleving van vloeibare begeleiders bij een mooie maaltijd totaal. Het is ook dat ik er vanuit die ervaring voor gekozen heb om niet wijn en zelfs geen stoer bier of whisky te gaan pairen in mijn ontdekkingstocht binnen BBQ 52, maar juist thee. Geen bedwelmende alcohol. Alleen de harmoniserende smaak, aroma’s en warmte van thee.

Vooral de westerse wereld lijkt te zijn vastgeroest aan de gedachte dat je bij een écht goed diner alleen met wijn begeleid kan worden. Het is uitgegroeid een enorme commerciële wereld waar miljarden in omgaan. Het belang om dat imago hoog te houden is dan ook groot. Net als de wijnkaart in de meeste restaurants, niet zelden een dik boekwerk wat eigenlijk een stevige studie behoeft, maar waar je als gast in enkele minuten je perfecte match moet selecteren. En helaas, de eenvoudige en vertrouwde oude gewoonte vlees met rood en vis met wit is allang niet meer vanzelfsprekend. Rood, wit, rosé en bubbels. Tenminste 6 landen of windstreken en als je in een écht goed restaurant zit, per land ook nog diverse regio’s.

En de theekaart? We zijn tegenwoordig al heel innovatief bezig als er een kistje met een selectie van een stuk of 10 soorten gepresenteerd wordt. Een zwarte thee, een groene thee, een rooibos en een Earl Grey. Verder eigenlijk altijd een stuk of vier smaakjestheeën, die tegenwoordig de meest fantastische sprookjesachtige namen dragen om bij weg te dromen. Weinig geloofwaardige emotie. En dan natuurlijk verse muntthee en verse gemberthee. Dat is het.

En dat is jammer, want thee is eigenlijk juist de perfecte drank bij een mooi diner. Mits je dat natuurlijk -net als bij wijn- heel goed weet te combineren. Van lichte en verfijnde aroma’s met bloemige karakters tot stoere en robuuste theeën die gerookt zijn boven dennennaalden om zelfs de krachtigste smaken van de barbecue te kunnen begeleiden. Het kan. Sterker nog: het is geweldig zodra je je er in gaat verdiepen en je je er aan over kunt geven dat je niet toegeeft aan de verslavende alcohol die er na een paar glazen voor zorgt dat je je smaakbewustzijn verliest en de stemming en/of het goede gesprek krachtig beïnvloeden kan.

Toen ik met dit verhaal in gesprek kwam met Arnoud en Lenie van Simon Lévelt Alkmaar, ontstond als heel snel het idee om bij ieder BBQ 52 avontuur ook thee te gaan pairen. In Alkmaar is Simon Lévelt verreweg de best gesorteerde theewinkel en uiteraard vanuit de keten ook een zeer kwalitatief hoogwaardige naam als het gaat om koffie en thee. En dus loop ik iedere week even binnen en bespreek vooral met Lenie het diner van dat weekeinde en zoeken we er een thee bij uit. Ze laat me dan ruiken in talloze grote bussen met de meest uiteenlopende soorten om te vergelijken. Heerlijk, want zo leer ik ook zelf steeds beter nieuwe aroma’s en smaken te plaatsen om te kunnen combineren met het geplande hoofdgerecht.

Mijn favoriete manier van theedrinken? In een mooi groot wijnglas! Om precies dezelfde reden als waarom wijn daarin geserveerd wordt: de vorm concentreert de aroma’s naar je neus. En juist door deze aroma’s wordt je alle nuances van een drank bewust. Want je tong proeft er maar 5, maar je neus is in staat om 23.000 verschillende aroma’s te herkennen. Juist dáár zit dus het verschil, óók bij thee! Ik zet de thee meestal in een speciaal theepotje dat de thee er onder uit laat stromen. Niet alleen mooi en bijzonder aan tafel, maar het is ook functioneel, omdat je de thee dan niet hoeft te roeren, maar het water er bij het inschenken doorheen laat vloeien. Echt een aanrader.

Drinken wij dan helemaal geen alcohol meer? Integendeel! Maar wij hebben er voor gekozen om dat vooral écht op smaak te doen. Heel veel minder, maar dan wél alleen nog maar echt goede wijn. Of een mooi glas whiskey, gin of bijzonder bier. Omdat we smaak boven gewoonte hebben verkozen. Echte smaak.

Een heel jaar lang staat er dus thee van Simon Lévelt Alkmaar op het menu. Wat mij betreft mag het op de kaart!

Het verhaal achter Pi Lo Chun
Uiteraard is dit een thee met een mooi verhaal dat het verdient om verteld te worden, want juist de verhalen maken het eten tot een ervaring.

De naam Pi Lo Chun (Bi Luo Chun, Bi Lu Chun) betekent in het Chinees “Groene Lenteslak”. De naam werd gegeven door keizer Kang Xi in de zeventiende of achttiende eeuw die zag dat de doordrenkte thee eruit zag als kleine groene slakken. Pi Lo Chun is een van China’s beroemde zeldzame theesoorten. Hoewel het in China en Taiwan kan worden geteeld, is het afkomstig uit twee bergen in het westelijke deel van Dongting in de provincie Jiangsu, China. Tegenwoordig produceert Dongting nog steeds de beste kwaliteit Pi Lo Chun.

Verdampend water uit de meren houdt de bergen bedekt met wolken en mist, ideale groeiomstandigheden voor Pi Lo Chun van topkwaliteit. Perzik-, pruimen- en abrikozenbomen worden tussen de theestruiken geplant. De theebladeren absorberen een deel van de geur van deze fruitbomen, wat Pi Lo Chun zijn speciale aroma en smaak geeft. De theebladeren voor Pi Lo Chun worden slechts eenmaal per jaar geplukt gedurende half maart tot half april wanneer de bladeren op hun hoogtepunt zijn. Alleen het blad en de knopjes van de thee worden met de hand geplukt. Er zijn 60.000 tot 80.000 bladknopensets nodig om een ​​pond afgewerkte Pi Lo Chun-thee te produceren. Vanwege het strenge selectieproces voor bladeren van hoge kwaliteit is deze thee niet overal verkrijgbaar, maar Simon Lévelt Alkmaar heeft ‘m.

Een van de unieke eigenschappen van Pi Lo Chun is dat de theebladeren bij het trekken niet aan de bovenkant van het water blijven, maar langzaam als vallende sneeuwvlokken door de beker drijven.