Ja, ja, ik weet het. Chimichurro is een ontzettend leuk verhaal en daardoor eigenlijk een hele specifiek recept voor een verse groene kruidensaus, waarvan menigeen vindt dat je er niet mee moet knoeien. Ik ben daar niet van. Dat geldt ook niet voor mijn eigen recepten, integendeel: varieer er zoveel op los als je wilt, zolang je het maar nóg lekkerder maakt! Heel erg lekker bij stevige steaks, maar ik vind ‘m persoonlijk ook heerlijk bij eenvoudige gegrilde kip.

In mijn versie van de chimichurro verwerk ik:

• verse groene kruiden: peterselie, bieslook, lavas, tijm, currykruid, basilicum en laurier
• ruim knoflook
• sjalotje,
• halve rode ui
• chilipepertjes naar smaak
• olijfolie
• balsamico azijn
• limoensap
• limoenzest

Snij alle ingrediënten fijn. Grote topkoks geven aan de voorkeur te hebben voor het daadwerkelijk snijden van de ingrediënten in plaats van grof te blenderen, dus heb ik beide getest. Bij het snijden krijg je een iets de grovere structuur en minder kruidensappen in de olie, waardoor de chimichurro wat helderder blijft. Maar ik heb nauwelijks smaakverschil kunnen traceren, dus geef ik toch echt de voorkeur aan grof blenderen, inclusief de olie in de Magimix ?. Roer tenslotte ook de balsamico en het limoensap erdoor. Je kan dat er ook meteen al bij doen, maar dan krijg je het troebele effect van een vinaigrette die je geschud hebt. Zakt vanzelf weer weg als je het even laat staan.

En, o ja, dat leuke verhaal erachter…
Naar verluidt was het Jimmy McCurry die emigreerde naar Argentinië en daar de saus introduceerde. Maar de Argentijnen konden “Jimmy McCurry” niet uitspreken en het verbasterde daarom als snel naar Chimichurro. Leuk toch? Ik hoor het ze zó zeggen!