Planningsuitdaging: viergangenmenu van de Big Green Egg…

Heel af en toe hebben we gasten waarvoor je graag een beetje opschept. Een laatje extra opentrekt, gewoon omdat dat leuk is en je weet dat ze wel wat gewend zijn. Dat genoegen hadden we dit herfstweekend. Vier gangen lang van de Big Green Egg, dat had ik nog niet eerder gedaan. En dan ook nog alle tijd om aan tafel aan te schuiven en het fijne gezelschap niet te hoeven missen. Het was een hele onderneming, maar mede dankzij de inspiratie van Michel Lambermon een paar dagen eerder is het meer dan gelukt.

Voor Trudy en Ronald

Huisgerookte rodere zalm – ingelegde rode biet – mierikswortelroom
wijn: Chardonnay – Limoux Blanc 2018 van Jean Claude Mas, Languedoc
thee: Gyokuro biologisch (Japan)

Rauwe tomatenbouillon met Earl Grey
Geroosterde koningsoesterzwam – basilicumolie

Fazant – morilles – Elzasser zuurkool
wijn: Gewürztraminer 2016 – Cuvée René Dopff, Elzas
thee: Finest Oolong

Tarte tatin – vanilleroomijs – frambozen
wijn: Riesling Icewine 2017 – Pillitteri Estate, Canada
koffie: espresso met hazelnootroom

De grootste uitdaging was dus de planning, meer nog dan de technische beheersing van de Big Green Egg. Met dat in het achterhoofd heb ik het menu opgesteld. Met uitzondering van het hoofdgerecht kon ik alles veel eerder doen. En ook het hoofdgerecht kon heel relaxed voorbereid worden. Maar ja, als je jezelf dan zóveel tijd gunt, dan trap je natuurlijk in de volgende valkuil: dan kunnen ook alle laatjes open om er iets moois van te maken…

En dus kwam er nog een extra verdieping op de eigen koudgerookte zalm. En werd het niet gewoon een tomatensoepje, maar een uitlekbouillon waar de thee in verwerkt was. Appeltaart toe is altijd lekker en een prachtige showstopper in de herfst. Maar toch, dat doet iederéén al. Tarte Tatin dus. Ook al een beetje afgezaagd geworden. Is die beroemde Tarte Tatin van opgerolde appel dan wat? Ja, leuk! Ik had gelukkig geen idee waar ik aan zou gaan beginnen…

En dus heb ik dagen in de keuken doorgebracht. Binnen én buiten… De recepten volgen nog: het is een mooi project, maar met dit soort tijdrovende heerlijke keuzes moet ik toch even de gaatjes in mijn agenda zoeken!

Thee of wijn?
We kregen fervente wijnliefhebbers op bezoek. En dat maakt Ronald nieuwsgierig naar mijn wijnkeuze. Nou, dat kwam wel goed, de wijnkenners onder de lezers van deze blog hadden dat in bovenstaand menu zonder twijfel al geconcludeerd. Maar ik had geen zin om me laveloos te drinken, hoe lekker de wijn ook was. Als gastheer vind ik het heerlijk om te proeven, maar dat is wat mij betreft ook genoeg. En daarom werd het thee én wijn. Dat was een goede keuze want deze prachtige theeën van Simon Lévelt deden zeker niet onder voor de prachtige wijnen. Je geniet alleen anders.

Heel erg leuk om te merken is dat mijn wekelijkse bezoekje aan Simon Lévelt Alkmaar inmiddels tot heel andere gesprekken de winkel hebben geleid. Lenie wordt er inmiddels al automatisch door de anderen bij geroepen: “Lenie, de kok is er wee, kom je even?” En Lenie vind het leuk om samen met het hoofdgerecht te puzzelen. Grote blikken open te trekken en samen te ruiken. En zo gebeurde het dat ik dit keer met een heel andere thee naar huis ging dan ik zelf vooraf al een beetje had uitgezocht. Een mooie Oolong voor bij de fazant, daar waren we het samen over eens. Maar tsjonge, wat zit daarbinnen nog een enorm verschil tussen de verschillende oorsprongsgebieden, het lijkt wel wijn! 😉

Ik had gekeken naar de Grand Pouchon. En inderdaad, toen Lenie die liet ruiken was die ook heel erg lekker. “Maar moet je deze eens ruiken!” zei Lenie met trots in haar ogen. Ik was te laat om de naam op het blik te zien, maar wist dat ze helemaal gelijk had. Extreem notig, waanzinnig lekker. Perfect bij fazant met zuurkool. “Finest Oolong. Heel erg mooi,” zei Lenie, “die Grand Pouchon is ook prachtig hoor, ik geef je wel een beetje mee, dan kun je ‘m proeven, maar deze is in dit geval echt veel beter!”

En ik wist dat ze gelijk had. Het bleek inderdaad een prachtige pairing!