Vandaag heb ik kennis gemaakt met Janet. We hadden wel al contact via Facebook, maar eindelijk had ik de tijd om daadwerkelijk de tuin te bekijken en kennis te maken. Janet was er ook net, maar toch druk bezig in de tuin. “In een tuin is altijd wat te doen!” was woord van welkom en leidde me vervolgens als een ervaren gids door haar wilde tuin.
De tuin lag er ondanks de grote droogte er verrassend goed bij, ook al kon ik er geen touw aan vast knopen wat waar stond. Ik herkende de Oostindische kers, de tijm en de majoraan, maar daar hield het ook wel een beetje bij op. En, o ja, daar staat borage! Het grootste deel zou ik direct tot onkruid hebben verklaard…
Janet was duidelijk helemaal in haar element in de tuin. Geduldig wees ze her en der naar wat bloemen en planten. “Kijk,” zei ze dan geduldig, “dat is smalle weegbree, dat kun je herkennen aan de lange smalle bladeren met evenwijdige nerf.” En zo kwamen we langs teunisbloemen, groot kaasjeskruid, borage, klaverzuring, smalle weegbree, bietenblad, paardenbloem, boomspinazie, zeebiet, beemdkroon, cichorei, aardpeer, fazantbes (wáánzinnig lekker!), pompoen, courgettebloemen, korenbloem, wilde radijs en talloze andere planten, waarvan ik de meeste namen wel kende, maar geen idee had hoe ze eruit zagen, laat staan hoe ze zouden smaken…
“Dit moet je even proeven.” Janet wijst naar volle schermen met net uitgebloeide venkelbloemen, waar beginnend zaad verschijnt. Venkel ken ik natuurlijk wel, maar zo jong heb ik het zaad nog niet eerder geproefd. Het zijn net kleine dropjes met een heerlijke, intense anijs en zoethoutsmaak. “Alles wat je hier ziet kun je eten,” zegt Janet trots, “o nee, deze niet!” Subiet trekt ze de plant met wortel en al eruit. “Die haal ik er elders ook nog wel even uit.” zegt ze geruststellend.
Het klikte direct, ook al leken we op het oog twee totaal verschillende mensen. Maar de passie verbond, dat werd direct duidelijk. Hoewel niet met de intentie kwam om meteen al te gaan oogsten, nam ik toch enkele jonge venkelzaadschermen mee. Venkel ken ik natuurlijk al heel lang als heerlijke witte knollen met een anijzige smaak. Dun gesneden erg lekker in salades of gestoofd als bijgerecht bij witvis en schaaldieren. Gedroogd venkelzaad is bij iedere toko te koop en is een kruidige smaakmaker. Maar dat jonge zaad was echt een heel ander verhaal.
Tomatensoep stond al op het menu, maar tomaten en drop…? Het werd een verrassend lekkere smaakcombinatie, verrijkt met zoetgebakken sjalotjes, knoflook en rode paprika. Op de foto liggen er nog enkele blaadjes van de grote gele topinamboer-bloem op. Is voor de kleur, niet voor de smaak: ik liep er toevallig langs in de tuin en nam er dus een paar mee. Niet omdat het moet, maar gewoon omdat het kan…
Het was een aangename kennismaking!
Tomatensoep met jong venkelzaad
- 750 gram kleine kerstomaatjes (tasty tom)
- 2 grote rode puntpaprika’s
- 2 sjalotjes
- 2 tenen knoflook
- scheutje olijfolie om te bakken
- scheutje Chinese kookwijn
- schepje suiker
- 1 liter groenten- of kippenbouillon
- 1 eetlepel jong venkelzaad
- tabasco, worcestersaus en zwarte peper naar smaak
Snij de paprika’s, sjalotjes en knoflook in kleine stukjes en fruit ze in de olijfolie tot ze zacht en zoet zijn. Blus af met de wijn en laat inkoken. Hak de tomaatjes klein en bak ze nog even mee. (Het is nóg lekkerder om ze eerst te halveren en ze in een matig warme oven een beetje in te laten drogen). Voeg het venkelzaad en de kokende bouillon toe en pureer tot een zalvige soepstructuur. Maak af met tabasco, worcestersaus en zwarte peper.
